طرز تهیه پیتزا بوریتو
یک غذای ایتالیایی جدید به نام پیتزا بوریتو , به شدت احساس گرسنگی می کردم و در فکر تهیه یک غذای خاص بودم البته بخاطر این بود که حوالی وقت ناهار این اتفاق افتاد ولی به صورت کاملا اتفاقی دلم هوس پیتزا بوریتو کرده بود با من همراه باشید با آموزش آشپزی این غذای ایتالیایی
یک پیتزا بوریتو واقعی از چه چیزهایی درست شده است؟ جدا از اینکه ریزوتو از اجزای برنج محسوب می شود (و من تجربه استفاده از آن را قبلا داشته ام) اولین تلاش من برای پخت پیتزا بوریتو تغییر یک به یک اجزای روی پیتزا برای ایجاد ظاهری شبیه به پیتزا بوریتو نبود؛ بلکه بیشتر پیتزای پیچیده شده در نان ذرت آن چیزی بود که من درست می کردم.
زمانی که نوبت به معطر کردن و خوشمزه کردن غذا می رسد، ریزوتو انطباق پذیر و قابل تغییر می باشد. برای همین، من تصمیم گرفتم که از سس گوجه فرنگی استفاده کنم. من یک قوطی ۲۸ انسی از گوجه های سن مارزانو (San Marzano) در اختیار داشتم. آن را به صورت پوره در آوردم و اندکی هم از راهنمای بی نظیر کنجی(Kenji) درباره پخت ریزوتو پیروی کردم. ( در این راهنمایی، کنجی نحوه پخت رزیتو له شده و خامه ای را با طعمی فوق العاده نشان می دهد. هم چنین، نحوه پخت آن را با افزودن یکجایِ مایع غذا به نمایش در آورده است.
من در ابتدا ۴/۳ از فنجان حاوی گوجه پوره شده را به ۱ فنجان برنج کارنارولی(carnaroli) اضافه کردم. بعد از آنکه برنج، بیشترِ سس گوجه فرنگی را به خود جذب کرد، سپس باقی مانده سسِ داخلِ فنجان را اضافه کردم. بعد از این کار ها، گریتد پارمیسان (grated Parmesan) را به اندازه ۲/۱ فنجان همراه با مقداری ریحان اضافه کردم.
اگر بخواهم صادق باشم، اگر در حال پخت ریزوتو واقعی بودم، حتما بخاطر خاصیت چسبندگی ریزوتو از ادامه کار ناامید می شدم. این مشکل بخاطر کمک گرفتنِ من از دستور غذای فود لب (Food Lab) نبود، بلکه احتمالا مقدار اندک مایع غذا موجب این مشکل شده بود. من نگران رسیدن به یک نتیجه ی خامه ای نبودم. اگرچه شاید بخاطر این بود که در بوریتو این عامل اثر گذار نیست. بنابراین، در حال حاضر، این برنجِ مملو از سس گوجه فرنگی برای رسیدن به این هدف بی نظیر است.
کار سخت ما تا زمانی بود که برنج مورد نظر پخته شد؛ حال، کار راحت، پیدا کردن مواد مورد نیاز دیگر از یخچال بود که خود نوید پخت پیتزاریتو را می داد . من میدانستم که باید یک پیتزا مارگاریتو پهن و ساده درست کنم که این اولین تجربه من در پخت پیتزاریتو ها بود.
دانستن این موضوع تقریبا ضروری است که کاملا شبیه پیتزا های دیگر، برای پخت پیتزاریتو هم، مواد مورد نیاز باید به مقدار لازم پیمانه شده باشند. من به مدت خیلی کوتاهی آرد ذرت را در یک تابه بزرگ گرم کردم( در حدود ۵ ثانیه در یک طرف). سپس برای انجام مرحله نهایی پیچیدن غذا، آن را در فویل های آلومینیومی قرار دادم. برای اینکه بتوانید پیتزاریتو های خودتان را در گرمای مناسب قرار دهید، ایده ی خوبی است که فرِخودتان را به ۴۰۰ فارنهایت برسانید.( در صورتی که ریزوتو شما هنوز گرم است و توانایی ذوب کردن پنیر موزرلا را دارد، می توانید این مرحله را انجام ندهید)
از آخرین باری که بوریتو را پیچیده بودم مدتی می گذرد؛ و چند بوریتوی اول را برای دستیابی به مقدار مورد نیاز اجزای تشکیل دهنده آن، به صورت سعی و خطا انجام دادم_ به ازای هر ۱۰ اینچ خمیر ذرت بوریتو، در حدود ۴/۳ فنجان ریزوتو ؛ همراه با ۲ پارمیسان بزرگ و یک مشت پنیر موزرلا خرد شده مورد نیاز است. مقداری هم ریحان را خرد و تکه تکه کنید به صورت نامنظم و قبل از پیچیدن ،آن ها بر روی غذا بریزید.
بعد از حدود ۱۰ دقیقه که بوریتو را در فرِ داغ قرار دادیم ، پنیر موزرلا باید ذوب شده باشد. حال، فر و یخچال و فریزر را فراموش کنید، این آینده شماست که به تنهایی می تواند پیتزا بوریتو خودش را آماده کند.
من مقداری سبزیجات و سوسیس ایتالیایی در اختیار دارم، و با تمام وجود ترجیح دادم تا با استفاده از مواد زیر پیتزاریتو را در بهترین شکل درست کنم:
فلفل، پیاز، سوسیس ایتالیایی، و مقداری کمی از گرده پوست فلفل
حتی بعد از اینکه شب گذشته، باقیِ آن ها را خوردم، هنوز هم نمی توانم درباره اینکه آیا طعم این غذا را دوست دارم یا نه تصمیمی بگیرم. هر یک از اجزای آن طعم خوبی دارند، و اگر چشم های خودتان را ببندید و درباره این موضوع فکر نکنید، همه آن ها با هم طعم خوبی می دهند. هم چنین، پیش بینی اینکه این غذا شبیه بوریتو واقعی باشد اندکی برای من دلهره آور است.هنوز، کمی با مزه به نظر می رسد که بخواهم شباهت یک به یک بین بوریتو بوریتو ها و پیتزا بوریتو را بفهمم.