اشعار بابا افضل
بیوگرافی و زندگی نامه
بابا افضل با نام اصلی افضل الدین محمد بن حسین بن محمد مَرَقی کاشانی متولد نیمه اول قرن ششم و فوت شده در حدود سال ۶۱۰ هجری قمری از فیلسوفان و حکیمان بزرگ ایرانی است و تعدادی زیادی رباعی به او نسبت داده می شود.
متاسفانه از جزئیات زندگی این حکیم بزرگ هیچ چیز روشنی موجود نیست. نوشته های فلسفی این فیلسوف بزرگ بیشتر به زبان فارسی و تعدادی هم به زبان عربی موجود است. تعداد مستند رباعیاتیات که به او نسبت می دهند ۱۹۲ رباعی است.
اشعار بابا افضل
ای دل تو ز هیچ خلق یاری مطلب
وز شاخ برهنه سایه داری مطلب
عزت ز قناعت است و خواری ز طمع
با عزت خود بساز و خواری مطلب
اندوه تو دلشاد کند هر جان را
کفر تو دهد تازگی ای ایمان را
دل راحت وصل تو مبیناد دمی
با درد تو گر طلب کند درمان را
اشعار بابا افضل
گر با توام از تو جان دهم آدم را
از نور تو روشنی دهم عالم را
چون بی تو شوم قوت آنم نبود
کز سینه به کام دل برآرم دم را
وی جملهٔ خلق را ز بالا و ز پست
آورده به فضل خویش از نیست به هست
بر درگه عدل تو چه درویش و چه شاه
در خانهٔ عفو تو چه هشیار و چه مست
گنجور بابا افضل
معلوم نمی شود چنین از سر دست
کاین صورت و معنی ز چه رو در پیوست
اسرار به جمله گی به نزد هر کس
آن گاه شود عیان که صورت بشکست
دیوان شعر بابا افضل
در عین علی، هو العلی الاعلی ست
در لام علی، سّر الاهی پیداست
دریای علی سورهٔ حی قیوم
برخوان و ببین که اسم اعظم آن جاست
آثار بابا افضل
ترس اجل و بیم فنا، هستی توست
ور نه ز فنا شاخ بقا خواهد رُست
تا از دم عیسی شده ام زنده به جان
مرگ آمد و از وجود ما دست بشست
اشعار بابا افضل کاشانی
گر بر فلکی به خاک باز آرندت
ور بر سر نازی، به نیاز آرندت
فی الجمله حدیث مطلق از من بشنو
آزار مجوی تا بنیازارندت
اشعار عاشقانه بابا افضل
بی آن که کس رسد زوری از ما
یا گشت پریشان دل موری از ما
بی هیچ برآورد به صد رسوایی
شوریده سر زلف تو شوری از ما
اشعار زیبا بابا افضل
دل سیر نشد از کم و از بیش تو را
با آن که منازل است در پیش تو را
عذرت نپذیرند گهِ مرگ، از آنک
بسیار بگفته اند در پیش تو را